رویکرد Barrier Design یکی از اصول کاربردی طراحی است و به معنای طراحی موانع در محصول است. مثلا اجبار به فشردن همزمان دو کلید برای unlock شدن گوشیهای موبایل نسل قبل. دلیلش هم واضح است. چون اگر فقط یک کلید را به بازکردن قفل گوشی اختصاص می دادند، احتمال اینکه قفل گوشی در جیب ما باز شود خیلی زیاد بود.
رویکرد Barrier-free Design؛ به کاهش یا حذف موانع در محصول میگیم (مثلا امکان پاسخ دادن به تماس بدون نیاز به unlock کردنِ گوشی)
بهبود تجربه کاربری با کاهش یا افزایش موانع در محصول
ایجاد یا حذف موانع دسترسی در محصول، نقش مهمی در بهبود تجربه کاربری دارد. مثلا درب قوطی داروهای خطرناک، فقط با دو حرکتِ همزمان باز میشه (فشار به پایین و چرخاندن همزمان) تا به راحتی در دسترس افراد و بخصوص کودکان قرار نگیرد. ولی درب قوطی هایی که موارد مصرف فوری دارند (مانند قرص زیر زبونی مخصوص سکته قلبی…) باید با بیشترین سهولت باز بشه (اهمیت دسترسی سریع در هنگام حادثه پزشکی)
یا مثلا درب جعبه کمکهای اولیه معمولا «بدون قفل» طراحی شده تا راحت تر باز بشن. چون زمان استفاده از اونها، معمولا کاربر عجله داره و وقتی برای بازکردن قفل دشوار و محکم رو نداره.
در هنگام طراحی محصول باید به این فکر کنید که محصول شما معمولا در چه شرایطی استفاده میشود و شرایط روحی و جسمی کاربر را در آن لحظه مدنظر داشته باشید.
طراحی موانع در معماری شهری
طراحی موانع در محیطهای شهری نیز از اهمیت بالایی برخوردار است و اولین طراحان موانع، شهرداریها بودند که با قراردادن موانع گوناگون در خیابان ها، مسیرهای ماشینها و انسان ها را به جهت های مختلف هدایت میکنند یا از ورود یکدسته از افراد جلوگیری میکنند.
یک مثال خیلی خوب، این ورودی های خمیده پارکها است که به افراد پیاده و با ویلچر امکان ورود میدهد، اما امکان داخل آوردن دوچرخه را بخاطر خمیده بودن نمیدهد:
مثال دیگر: درب بیمارستانها رو معمولا خودبازشو (اتومات) میسازند تا بیماران و معلولین راحت‌تر وارد بیمارستان بشن:
در عین حال، درب طلافروشی و بانکها رو بازشو بسمت داخل میسازند (بخاطر دشوارسازی خروج جهت افزایش ایمنی) یا گاهی دو درب متوالی می‌گذارند.
آنچه تمام این موانع را معنی دار میکند، توجه به کاربرد آن در مکان درست است. اگر هر یک از این موانع را در جای نادرست به کار ببرید، نه تنها کارایی نخواهد داشت، بلکه حتی باعث اعتراض کاربران خواهد شد.